บริบทตำบล

สภาพพื้นที่

ตำบลปะลุรู ตั้งอยู่ในเขตอำเภอสุไหงปาดี ซึ่งอำเภอสุไหงปาดีนี้ ได้จัดตั้งขึ้นเป็นอำเภอเมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๐ สมัยรัชกาลที่ ๕ ที่มีการปรับปรุงการปกครอง บริเวณ ๗ หัวเมือง ขึ้นกับเมืองระแงะ ก่อนที่จะย้ายเมือง ระแงะไปตั้งที่บ้าน “มะนารอ” และเป็นเมืองนรา ในปี พ.ศ.๒๔๕๐ ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเมืองนรา เป็น “นราธิวาส” เมื่อวันที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๔๕๘ อำเภอสุไหงปาดี จึงเป็นอำเภอหนึ่งที่กับเมืองนราธิวาส ที่ว่าการอำเภอสุไหงปาดี เดิม ตั้งอยู่ที่ หมู่ที่ ๔ ตำบลสุไหงปาดี เมื่อเส้นทางรถไฟตัดผ่านที่บ้านโคกตา ตำบลปะลุรู ทางราชการจึงได้ย้ายที่ว่าการอำเภอมาตั้งที่บ้านโคกตา เมื่อ พ.ศ.๒๔๖๔ แต่ยังเรียกอำเภอสุไหงปาดีอย่างเดิมว่า “สุไหงปาดี” มีความหมายตามภาษาท้องถิ่นว่า “คลองข้าวเปลือก”

“ สุไหง ”          แปลว่า         คลอง

“ ปาดี ”          แปลว่า         ข้าวหรือข้าวเปลือก

ตำบลปะลุรู เป็นพื้นที่ส่วนหนึ่งในอำเภอสุไหงปาดี โดยคำว่า “ปะลุรู” เป็นชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ซึ่งขึ้นอยู่ภายในบริเวณพื้นที่ของหมู่บ้าน สมัยก่อนมีต้นไม้ชนิดนี้ขึ้นอยู่มาก ชาวบ้านเรียกว่า “บลูรู” ถ้าเรียกตามภาษาไทย คือต้นสะบ้า สรรพคุณของไม้ชนิดนี้ สามารถนำมาใช้ทำเป็นยาสระผมได้ ซึ่งต่อมาได้แผลงเป็น “ปะลุรู” และได้ตั้งเป็นชื่อตำบลจนถึงทุกวันนี้

ขนาดพื้นที่

ตำบลปะลุรู มีเนื้อที่โดยประมาณ ๔๙ ตารางกิโลเมตร มีพื้นที่ทำการเกษตร ๑๘,๖๘๕ ไร่ นอกจากนั้นเป็นป่าสงวน และที่ดินสาธารณประโยชน์ที่อยู่อาศัย เทศบาลตำบลปะลุรู มีพื้นที่เป็นที่ราบลุ่มมีคลอง โคกปริเม็งเป็นสายหลัก พื้นที่ในเขตเทศบาล ๖.๒๘๗ ตารางกิโลเมตร

ที่ตั้ง

ตำบลปะลุรู ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของจังหวัดนราธิวาส เป็นที่ราบเชิงเขาสันกาลาคีรี อยู่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ ๔๙ กิโลเมตร และห่างจากกรุงเทพมหานครประมาณ ๑,๑๔๙ กิโลเมตรโดยทางรถยนต์ และประมาณ ๑,๑๑๒ กิโลเมตรโดยทางรถไฟ

อาณาเขตติดต่อ

ทิศเหนือ            ติดต่อกับ           พื้นที่ตำบลสุไหงปาดี อำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส

ทิศใต้                ติดต่อกับ           พื้นที่ตำบลกาวะ และพื้นที่ตำบลริโก๋ อำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส

ทิศตะวันออก     ติดต่อกับ           พื้นที่อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส จังหวัดนราธิวาส

ทิศตะวันตก       ติดต่อกับ           พื้นที่ตำบลโต๊ะเด็ง อำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส

ลักษณะทางกายภาพ

ตำบลปะลุรู เป็นที่ราบเชิงเขาสันกาลาคีรี โดยมีลักษณะเป็นที่ราบเนินสูง และพื้นที่ราบลุ่มเป็นป่าพรุทางด้านทิศตะวันออก ซึ่งติดกับพื้นที่ของป่าพรุโต๊ะแดง ซึ่งจัดเป็นป่าสงวนแห่งชาติอยู่ในเขตพื้นที่หมู่ที่ ๖ – ๗ และพื้นที่ส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่ราบเป็นที่ตั้งของบ้านเรือนของราษฎร

พื้นที่ส่วนใหญ่ของตำบลปะลุรู เป็นที่ราบเหมาะสำหรับการเพาะปลูก สภาพพื้นที่ทางทิศใต้และทิศตะวันตกเป็นที่ราบสูง มีเทือกเขาสลับซับซ้อน พื้นที่ส่วนใหญ่ทางทิศตะวันออกและทิศเหนือ เป็นที่ราบลุ่มและป่าพรุเหมาะสำหรับการเพาะปลูกและการทำนา เนื้อดินบนเป็นพวกดินร่วนปนทรายหรือดินร่วนสีน้ำตาล,น้ำตาลปนเทา ดินล่างเป็นดินร่วนเหนียวปนทราย หรือดินร่วนเหนียว มีสีน้ำตาลอ่อน,สีเทาอ่อน,สีเทาปนชมพูพบจุดประพวกสีน้ำตาลปนเหลือง สีแดงปนเหลืองหรือสีแดงปะปน ดินมีการระบายน้ำค่อนข้างเลว ปัจจุบันบริเวณดังกล่าวส่วนใหญ่ใช้ทำนา บางแห่งใช้ปลูกพืชไร่หรือไม้ยืนต้น แต่มีปัญหาเรื่องการแช่ขังของน้ำในฤดูฝน พื้นที่ประมาณ ๘๕ % เป็นพื้นที่ที่เหมาะสมในการปลูกพืชเศรษฐกิจยางพารา ไม้ผล ไม้ยืนต้น ปาล์มน้ำมัน รองลงมา ๑๐ % เป็นพื้นที่ที่เหมาะสมในการปลูกข้าว และหลังฤดูเก็บเกี่ยวสามารถปลูกพืชล้มลุก หรือพืชผักกินได้ในบริเวณที่มีแหล่งน้ำเพียงพอ และอีก ๕ % เป็นพื้นที่ไม่เหมาะสมต่อการเกษตร เนื่องจากสภาพพื้นที่ติดกับป่าพรุโต๊ะแดง มีลักษณะพื้นที่ราบลุ่มมีน้ำท่วมขัง

มีลักษณะภูมิอากาศแบบร้อนชื้นและฝนตกชุกตลอดทั้งปีซึ่งสามารถแบ่งได้ ๒ ฤดู คือ ฤดูร้อน เริ่มตั้งแต่เดือน กุมภาพันธ์ – เดือนมิถุนายน ฤดูฝน เริ่มตั้งแต่เดือน กรกฎาคม – เดือนมกราคมของปีถัดไป อุณหภูมิเฉลี่ย ๒๙ องศาเซลเซียส มีพื้นที่ป่าไม้ไม่มากนัก และมีพื้นที่เป็นป่าพรุ ซึ่งเป็นป่าสงวนมีพื้นที่ประมาณ ๓,๐๖๐ ไร่